कविता

आज बरेच दिवसांनी मी तिल हातात धरले 
काय लिहु नि काय नाहि ह्यचे कोडे मला पडले 
उत्तर सपडले नाही, मात्र, प्रश्नंची उभि राहिली रांग. . .

रांग तोडुन पाहिले, तरी सापडले नाही उत्तर , 
एक मागे एक प्रश्न उभे राहिले सत्तर. . .
मग मीच विचारले तिला, सुचले क तुल काही उत्तर?

हसत हसत ती म्हणाली, वर बघ जरा तुल ही सपडेल उत्तर
वर बघताच मला हि हसु आले आता,
कारण मझ्याच नकळत रचली गेली होती ही कविता 

वैभवी विलास प्रधान